Op zaterdag 21 november 2009 hou ik een dia-avond (dankzij de Gezinsbond van Sint-Eloois-Vijve) waarbij ik heel wat verhalen zal vertellen over mijn ervaringen in Brazilië. De avond start om 20u in OC De Linde in Koekoekstraat 26, 8793 Sint-Eloois-Vijve (Waregem). Hopelijk tot dan!
Over mij
woensdag 10 juni 2009
maandag 1 juni 2009
Terug thuis
Ziezo, ik ben terug thuis. Leuk om vrienden en familie terug te zien en cadeautjes te kunnen overhandigen. De zon die hier al goed haar werk doet zodat ik heerlijk bij 33°C aan mijn eindwerk en evaluaties kan werken in de tuin. Zo is de overgang van het éne klimaat naar het andere niet te zwaar. Heel wat familiefeesten de komende weken, tientallen mensen terug te zien en nog zoveel te doen en te regelen.
Maar toch is anderzijds niet alles leuk aan terugkeren. Ik had vooraf al een beetje verwacht dat de 'cultuurshock' moeilijker zou zijn bij het terugkeren in België dan bij het aankomen in Brazilië. Het is vaak heel frustrerend om terug te merken hoe bekrompen mensen kunnen zijn, hoe mensen vaker geïnteresseerd zijn in bijzaken dan in hoofdzaken. Hoe alle clichés die je probeerde te ontkrachten, toch bij sommigen nog steeds leven alsof je nooit een blog geschreven hebt, er nooit over gemaild of gepraat had. Velen denken nog steeds dat Rio de Janeiro de stad van de C's is: Carnaval, Caipirinha, Copacabana, de Cristó, Capoeira ...
Aan de andere kant had ik niet veel anders verwacht. Mensen die nooit een dergelijke ervaring hadden, kunnen het moeilijk begrijpen. Maar toch zijn er ook heel wat die het wel begrijpen en oprecht geïnteresseerd zijn, en die mensen maken het dan weer de moeite waard om verhalen te vertellen.
Ook dat is niet simpel. Er zijn zoveel verhalen en mensen hebben maar zo kort aandacht. Hoe kan je in vijf minuten vertellen wat je in vijf maanden meegemaakt hebt? Ik ben al blij dat ik een spreekavond mag geven na de zomer. Dan kan ik alle belangrijke verhalen weer opfrissen en in één keer, met voldoende tijd, vertellen aan al wie geïnteresseerd is. In de hoop dat al degene die geen tijd hadden om elke week mijn blog te lezen toch de hoofdboodschappen opvangen die ik probeerde over te brengen.
Over de donaties: ik mis nog een recente tussenstand van de stortingen voor het VIC via "Liesje in Rio" maar het totaalbedrag moet intussen meer dan 800 euro bedragen, waarvan 450 euro dankzij de quizavond van de gezinsbond van Sint-Eloois-Vijve en de rest van vrienden, familie en kennissen. De kinderen van Casa Dom Helder en van Casa Nova kunnen intussen genieten van een flink boekenpakket geschonken door Annie van Uitgeverij De Eenhoorn en van balpennen geschonken door Centea-kantoor Ben Devriendt. Met wat geschonken geld van mijn broer Tony en eigen geld financierde ik het drukwerk en het fruit voor mijn voorlichtingsacties. Met het geld (215 euro) dat voor ik vertrok in de gouden eend verzameld werd door Chiro Oetsjiekoetsjie, kocht het straatkindproject van AMAR in São Cristóvão nieuwe kleren voor tien kinderen die al heel lang in het project meedraaien, maar wegens gebrek aan zekerheid en structuur bij hun families niet naar huis terug kunnen keren. Igor, Matheus, Alberto, Thiago, Luiz, Anderson, Marcos, Helio, Leonardo en nog een jongen waarvan ik de naam niet meer weet, waren ontroerend gelukkig. (Ze hebben weinig haar op de foto's van die dag omdat er 's ochtends bij eentje luizen gesignaleerd waren en deze tien net op weekend mochten.) Dankjewel allemaal!
Afscheid nemen van Brazilië viel heel zwaar. De nodige tranen vloeiden wanneer de stad samen met tientallen herinneringen aan het taxiraampje voorbijzoefden. Dit leek me het geschikte moment om even terug te blikken op het beste van mijn vijf maanden Braziliaanse ervaring (soms fantastisch, ongelofelijk, soms choquerend, leerrijk, alles in willekeurige volgorde).
De twee bezoeken aan de semi-rurale favela Cidade Nova in de stad (naast Rio) Duque de Caxias waar bij het eerste bezoek de straten blank stonden door de aanhoudende regen, het bezoek aan de stedelijke favela Maré, meewerken aan het Nederlandse slotfeest daar, en het bezoek aan een andere VIC-partnerorganisatie in Duque de Caxias: Favos de Mel. De vele keren dat ik meeging op 'abordagem da rua' waarbij we groepen straatkinderen gingen opzoeken op straat, de ontmoetingen met de schoenenpoetsertjes en de vele gesprekken over de problematiek met collega's. De verhalen en getuigenissen die mensen over hun problemen vertelden. De gevolgen zien van de 'Choque de Ordem', het beleid van de nieuwe burgemeester Paes, waarbij zwervers en straatkinderen het slachtoffer zijn van 'sociale opruimacties' door de politie. Bezoeken aan de jeugdgevangenis en een abrigo (opvanghuis van de stedelijke overheid).
Uitstapjes met de straatkinderen naar Ilha Paquetá, strand, museum en het uitstapje naar kinderstad met de kinderen van Casa Dom Helder. De dansworkshops in Casa Nova met de straatkinderen. De blog die ik maakte voor CEDECA en enkele belangrijke teksten die ik daar mocht vertalen. Mijn voorlichtingsactie rond fruit bij de straatkinderen via AMAR. Het seminarie rond sociale pedagogie bij kinderen in een risico- en straatsituatie.
De vredesmanifestatie van AMAR waarop de kinderen prachtige shows opvoerden, de paasviering met de collega's van AMAR en het feest van de heilige Jorge. Mijn verjaardag en Koninginnedag, die op ons terrasje gevierd werd. De bezoeken aan diverse musea, theaterstukken en het optreden van The Wailers in Circo Voador. Uitstapjes naar Tijuca, de Pão de Açucar en de Cristó Redentor, op een stuk schors van de helling glijden in het park van São Cristóvão en mij kapot lachen, door het overdreven rijke Barra da Tijuca rijden. Het carnaval, de technische oefeningen in de Sambodromo en de blocos op straat. De uitstapjes naar Paquetá en Ilha Grande met Arnoud en naar Paty do Alferes met de huisgroep. De gezellige buurten Santa Teresa en Urugaiana waar ik af en toe vertoefde.
De kleine straatvriendjes van Casa Nova in São Cristóvão en de collega's / goeie vrienden van Casa Nova en die van CEDECA. De vrienden waarmee ik samenwoonde (ons uitstapje naar Paquetá op mijn laatste dag) en Arnoud ontmoeten.
Het was allemaal maravilhoso! Obrigada AMAR, CEDECA, Rio e Brasil! Ook een dikke dankjewel aan de school en het VIC die me hielpen mijn droom waar te maken en de Nederlandse huisvrienden en Arnoud die de droom nog leuker maakten dan verwacht!
Hieronder een fantastische clip van Zero 7. Het nummer heet 'Home'. Het deed mij vaak aan de straatkinderen denken. Enkelen vroegen of ik ze wou meenemen naar België waarop ik enkel kon antwoorden dat ik ze in mijn hart zou meenemen. Gelukkig kunnen Brazilianen wel leven met zo'n antwoord.
Maar toch is anderzijds niet alles leuk aan terugkeren. Ik had vooraf al een beetje verwacht dat de 'cultuurshock' moeilijker zou zijn bij het terugkeren in België dan bij het aankomen in Brazilië. Het is vaak heel frustrerend om terug te merken hoe bekrompen mensen kunnen zijn, hoe mensen vaker geïnteresseerd zijn in bijzaken dan in hoofdzaken. Hoe alle clichés die je probeerde te ontkrachten, toch bij sommigen nog steeds leven alsof je nooit een blog geschreven hebt, er nooit over gemaild of gepraat had. Velen denken nog steeds dat Rio de Janeiro de stad van de C's is: Carnaval, Caipirinha, Copacabana, de Cristó, Capoeira ...
Aan de andere kant had ik niet veel anders verwacht. Mensen die nooit een dergelijke ervaring hadden, kunnen het moeilijk begrijpen. Maar toch zijn er ook heel wat die het wel begrijpen en oprecht geïnteresseerd zijn, en die mensen maken het dan weer de moeite waard om verhalen te vertellen.
Ook dat is niet simpel. Er zijn zoveel verhalen en mensen hebben maar zo kort aandacht. Hoe kan je in vijf minuten vertellen wat je in vijf maanden meegemaakt hebt? Ik ben al blij dat ik een spreekavond mag geven na de zomer. Dan kan ik alle belangrijke verhalen weer opfrissen en in één keer, met voldoende tijd, vertellen aan al wie geïnteresseerd is. In de hoop dat al degene die geen tijd hadden om elke week mijn blog te lezen toch de hoofdboodschappen opvangen die ik probeerde over te brengen.
Over de donaties: ik mis nog een recente tussenstand van de stortingen voor het VIC via "Liesje in Rio" maar het totaalbedrag moet intussen meer dan 800 euro bedragen, waarvan 450 euro dankzij de quizavond van de gezinsbond van Sint-Eloois-Vijve en de rest van vrienden, familie en kennissen. De kinderen van Casa Dom Helder en van Casa Nova kunnen intussen genieten van een flink boekenpakket geschonken door Annie van Uitgeverij De Eenhoorn en van balpennen geschonken door Centea-kantoor Ben Devriendt. Met wat geschonken geld van mijn broer Tony en eigen geld financierde ik het drukwerk en het fruit voor mijn voorlichtingsacties. Met het geld (215 euro) dat voor ik vertrok in de gouden eend verzameld werd door Chiro Oetsjiekoetsjie, kocht het straatkindproject van AMAR in São Cristóvão nieuwe kleren voor tien kinderen die al heel lang in het project meedraaien, maar wegens gebrek aan zekerheid en structuur bij hun families niet naar huis terug kunnen keren. Igor, Matheus, Alberto, Thiago, Luiz, Anderson, Marcos, Helio, Leonardo en nog een jongen waarvan ik de naam niet meer weet, waren ontroerend gelukkig. (Ze hebben weinig haar op de foto's van die dag omdat er 's ochtends bij eentje luizen gesignaleerd waren en deze tien net op weekend mochten.) Dankjewel allemaal!
Afscheid nemen van Brazilië viel heel zwaar. De nodige tranen vloeiden wanneer de stad samen met tientallen herinneringen aan het taxiraampje voorbijzoefden. Dit leek me het geschikte moment om even terug te blikken op het beste van mijn vijf maanden Braziliaanse ervaring (soms fantastisch, ongelofelijk, soms choquerend, leerrijk, alles in willekeurige volgorde).De twee bezoeken aan de semi-rurale favela Cidade Nova in de stad (naast Rio) Duque de Caxias waar bij het eerste bezoek de straten blank stonden door de aanhoudende regen, het bezoek aan de stedelijke favela Maré, meewerken aan het Nederlandse slotfeest daar, en het bezoek aan een andere VIC-partnerorganisatie in Duque de Caxias: Favos de Mel. De vele keren dat ik meeging op 'abordagem da rua' waarbij we groepen straatkinderen gingen opzoeken op straat, de ontmoetingen met de schoenenpoetsertjes en de vele gesprekken over de problematiek met collega's. De verhalen en getuigenissen die mensen over hun problemen vertelden. De gevolgen zien van de 'Choque de Ordem', het beleid van de nieuwe burgemeester Paes, waarbij zwervers en straatkinderen het slachtoffer zijn van 'sociale opruimacties' door de politie. Bezoeken aan de jeugdgevangenis en een abrigo (opvanghuis van de stedelijke overheid).
Uitstapjes met de straatkinderen naar Ilha Paquetá, strand, museum en het uitstapje naar kinderstad met de kinderen van Casa Dom Helder. De dansworkshops in Casa Nova met de straatkinderen. De blog die ik maakte voor CEDECA en enkele belangrijke teksten die ik daar mocht vertalen. Mijn voorlichtingsactie rond fruit bij de straatkinderen via AMAR. Het seminarie rond sociale pedagogie bij kinderen in een risico- en straatsituatie.
De vredesmanifestatie van AMAR waarop de kinderen prachtige shows opvoerden, de paasviering met de collega's van AMAR en het feest van de heilige Jorge. Mijn verjaardag en Koninginnedag, die op ons terrasje gevierd werd. De bezoeken aan diverse musea, theaterstukken en het optreden van The Wailers in Circo Voador. Uitstapjes naar Tijuca, de Pão de Açucar en de Cristó Redentor, op een stuk schors van de helling glijden in het park van São Cristóvão en mij kapot lachen, door het overdreven rijke Barra da Tijuca rijden. Het carnaval, de technische oefeningen in de Sambodromo en de blocos op straat. De uitstapjes naar Paquetá en Ilha Grande met Arnoud en naar Paty do Alferes met de huisgroep. De gezellige buurten Santa Teresa en Urugaiana waar ik af en toe vertoefde.
De kleine straatvriendjes van Casa Nova in São Cristóvão en de collega's / goeie vrienden van Casa Nova en die van CEDECA. De vrienden waarmee ik samenwoonde (ons uitstapje naar Paquetá op mijn laatste dag) en Arnoud ontmoeten.
Het was allemaal maravilhoso! Obrigada AMAR, CEDECA, Rio e Brasil! Ook een dikke dankjewel aan de school en het VIC die me hielpen mijn droom waar te maken en de Nederlandse huisvrienden en Arnoud die de droom nog leuker maakten dan verwacht!Hieronder een fantastische clip van Zero 7. Het nummer heet 'Home'. Het deed mij vaak aan de straatkinderen denken. Enkelen vroegen of ik ze wou meenemen naar België waarop ik enkel kon antwoorden dat ik ze in mijn hart zou meenemen. Gelukkig kunnen Brazilianen wel leven met zo'n antwoord.
Abonneren op:
Posts (Atom)
