Vou sozinha

Mijn blog kreeg de voorbije weken even rust, maar dat was helemaal niet slecht: zo konden sommigen wat leeswerk inhalen of de drukke eindejaarsperiode overleven. Bovendien zullen er de voorbije weken ook een pak nieuwe lezers bijgekomen zijn naar aanleiding van mijn naderende vertrek en ook heel wat familieleden door de vele feesten. Bij deze: allemaal van harte welkom! Wie door het bos intussen de bomen niet meer ziet (het blogarchief in de rechterbalk brengt je terug naar de geografie, politiek ... van Brazilië. Klik er op de pijltjes om het uitgebreider menu te zien): ik heb vanaf nu ook een foldertje waarin je kort en bondig kan lezen wat ik nu eigenlijk precies ga doen, waar en waarom. Wie een pdf'je van dit tweeluikje wil ontvangen: mailtje of reactie en dan mail ik het door. (Vanaf 8 januari mijn gsm-nummer niet meer gebruiken!)

Vou sozinha (uitspraak: voo soozienja) betekent: ik ga alleen. Dat komt misschien beangstigend over, maar ik had het me nooit anders voorgesteld. Dit is iets wat ik "alleen" moet doen.
Met de huidige communicatiemogelijkheden is dat in feite ook helemaal geen probleem meer. Dankzij het internet zijn familie en vrienden nooit veraf. En in een stad als Rio de Janeiro, die broeit van de dienstverlening, handel en toerisme, kan internetaansluiting geen probleem zijn. Bovendien zal ik ter plaatse snel op een netwerk van goeie connecties kunnen rekenen (een Braziliaans-Nederlands- Vlaamse mix): de mensen die mij tot nog toe hielpen bij de voorbereidingen, de mensen waarmee ik op mijn stageprojecten zal samenwerken, mijn huisgenoten ... Dat komt wel in orde. Er is trouwens een groot verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn, en ik zie ook helemaal niet in waarom ik in Brazilië meer of minder eenzaam zou zijn dan hier in België.

Het enige waar het angstzweet bij wijze van spreken wel voor uitbreekt is alleen vliegen. Ik ben niet al te dol op vliegtuigen en het verbetert helemaal niet met 'verouderen'. Dit wordt mijn vierde vliegtuigreis, maar wel de eerste die 14 uren duurt en de eerste waarbij ik een tussenstop moet maken (van Zaventem naar Lissabon in Portugal, en van daaruit naar Rio de Janeiro). Wat een nachtmerrie: dat betekent 2 keer opstijgen en 2 keer landen! De vorige keren zat er steeds een vertrouwd reisgenootje naast mij, wat wel voor afleiding zorgt. Maar zonder bekende gezichten wordt dat natuurlijk even doorbijten. Dan nog de administratieve rompslomp op de luchthaven in Rio ... Wat zal ik blij zijn als ik (en mijn bagage!) eindelijk veilig en wel arriveer op mijn verblijfplaatsje in het Santa Teresa-district temidden Rio stad.

Als alles vlot verloopt, stijgt mijn vliegtuig (TAP Air Portugal) donderdagochtend op om 6u40, wanneer de meesten van jullie nog lekker onder de wol liggen. Om 17u45 (20u45 voor jullie) kom ik aan in Rio de Janeiro. Ik zou zeggen: slaap donderdagochtend rustig verder en jullie horen me nog wel! Wat me bij aankomst ongeveer te wachten staat (nu zomer!) zien jullie hieronder in de videoclip "Beautiful" van Snoop Dogg & Pharrell. Ik zal in een zijstraatje boven aan die kleurrijke, bekende Selaron-trappen wonen :o).

Reis (door Philip Hoorne)

Op het bed een koffer met open mond,
vol verlangen naar de reis en angst
voor de bestemming. Alles wat ik
erin stop moet er straks weer uit,
alsof wat nu nog komt nooit zal zijn geweest.

Hij ziet het zinloze en smeekt me om
het half gelezen boek, de tandenborstel
nog in zijn verpakking, een laatste maal
ruiken aan die opgevouwen trui in een hoek
van de kamer, voor eeuwig op slot.

Na mijn dood iemand die hem vindt
en denkt wat jammer toch,
ging net op reis.

Hoe hij kantelt van het lachen
om die dwaze gedachte.