Tijd om te genieten

De vijf papers die ik moest schrijven voor mijn opleiding postgraduaat Noord-Zuid zijn eindelijk af: ontwikkelingseconomie, subcontinent Latijns-Amerika, antropologie, ontwikkelingssamenwerking en politiek. De laatste weken was het dan ook echt een kwestie van flink doorwerken en weinig uitstapjes doen. Tussendoor hadden we dan ook nog eens problemen met ons hostel waardoor we voor onze veiligheid een week moesten verhuizen. Maar tussendoor kon ik toch wel genieten van mijn eerste verjaardag in het buitenland. Een skype-telefoontje met mijn ouders bij het ontbijt en heel wat leuke cadeautjes van huisgenoten en collega's, een gezellige Braziliaanse verjaardag.

Brazilianen zingen in plaats van 'Happy birthday to you' de volgende tekst (maar op dezelfde melodie):

Parabéns pra você
Nesta data querida
Muitas felicidades
Muitos anos de vida

Een ander momentje van vertier tussendoor was Koninginnedag, waarop ik eens in aanraking kwam met de Nederlandse cultuur. Alle Nederlanders gekleed in oranje, het volkslied zingend, een groot oranje feest op ons terras 's avonds met zelfs de Brazilianen in het oranje ... Ik zie het ons in België nog niet te snel doen. Als enige niet-Nederlander in huis was ik die avond dan ook undercover-Vlaming in het oranje.

Dit weekend (na het afwerken van mijn papers) was het eindelijk tijd om een druk toeristisch weekendje te houden. Omdat de ouders van mijn vriend Arnoud voor een week op bezoek zijn, hadden we heel wat activiteiten gepland en wonder bij wonder (in Rio lukt dat bijna nooit) verliep alles volgens plan en was het weer ons gunstig. Op zaterdag gingen we wandelen in het park van Tijuca, het grootste stedelijk tropisch woud ter wereld, midden in de stad Rio de Janeiro, met prachtige watervallen en tropische vlinders. 's Avonds gingen we (voor de laatste keer, Arnoud en ik waren er al een paar keer geweest) naar de Feira Nordestina de São Cristóvão om nog eens van de specialiteiten uit het noordoosten van Brazilië te genieten, Forró te dansen en wat souvenirtjes te kopen.

Na een korte nacht brachten we zondagochtend vroeg een bezoek aan de Cristo Redentor, het grote Jezusbeeld op de top van de Corcovado. Na het nemen van wat kiekjes en lachen met het aantal mensen die zich in cliché-Jezuspose voor het beeld laten fotograferen, gingen we gezellig keuvelen op de hippiemarkt in Ipanema. Honderden artisanale kettinkjes, oorbellen, kunstwerken, tasjes, instrumenten ... Alweer een waar souvenirtjesparadijs.
Na de middag beklommen we de Morro da Urca, de eerste heuvel om op de Pão de Açucar (de suikerbroodberg) terecht te komen. De aapjes die we zagen, kwamen heel dichtbij (zo'n 30 cm) en bleven rustig in onze buurt zitten en springen. Op de top van de Morro da Urca namen we de kabellift naar de top van de Pão de Açucar, waar Arnoud en ik eindelijk onze foto's konden recupereren die we kwijt waren van de dag dat we beroofd werden.
Nog welgeteld drie weekends en dan is het hier voorbij. Dat wordt dus nog snel zoveel mogelijk uitstapjes doen voor ik terug naar huis moet en me op mijn eindwerk moet focussen. De tijd van stagetaken afwerken, nog eens optimaal energie stoppen in de projecten, denken aan souvenirtjes en afscheid nemen is aangebroken.

Het nummer 'Mas Amor' van Mayra Andrade en La MC Malcriado is gezongen in een dialect dat in een bepaalde favela van Rio gesproken wordt. Het is half Portugees, half Frans. De tekst en de clip zijn prachtig en gaan over straatkinderen: 'meninos de rua', 'enfants abandonnés'. Wie goed luistert kan misschien af en toe een woordje Frans begrijpen.