Een gastbericht van Groten Broerie ...

Carnaval is volop aan de gang en de voorbije week leverde weer zoveel informatie op dat ik jullie pas volgende week weer op de hoogte zal brengen van het leven in Rio. De Carnavalsperiode heeft bovendien een compleet ander beeld van Rio. Maar daarover volgende week meer ... Voorbije zondag/maandag/dinsdag was Tony, a.k.a. "Groten Broerie" op bezoek in Rio. En wie kan ik daarover beter aan het woord laten dan hem zelf ... Hier een gastbericht van Groten Broerie:

Zondag 15 februari 2009:
Na mijn bezoek aan Salvador de Bahia en aan de watervallen van Foz do Iguaçu eerder deze week, zal ik vandaag zien waarvoor ik naar Brazilië gekomen ben: de kleene.
Nadat we gisteren de grens met Argentinië overgestoken zijn om de watervallen van daaruit te bekijken (backstage zoals onze gids Sonia ons vertelde), nemen we in de voormiddag nog even de tijd om ze te bekijken van de Braziliaanse kant, waar we als het ware een overzicht van het theater krijgen. Daarna vertrekken we rond 14u richting luchthaven, waar we om 16u30 onze vlucht naar Rio de Janeiro hebben.
De vlucht verloopt zoals gepland en om 18u30 landen we in Rio. Daar staat onze gids Fatima ons al op te wachten en ze brengt ons met haar eigen wagen naar het hotel. Het kan niet rap genoeg gaan, want ik heb afgesproken met Liesje om te bellen zodra ik in het hotel ben.
Rond 19u30 komen we aan in het hotel, bel ik onmiddellijk naar Liesje (nog voor ik mijn valies op de kamer heb) om te zeggen dat ik aangekomen ben en om te vragen naar waar ik een taxi moet nemen (ik was de naam van die trap 'Escadaria Selaron' al lang weer vergeten). Nadat de drager mijn valies afgeleverd heeft op de kamer, bel ik rap nog eens terug naar de kleene om te vragen of ik mijn rugzak en mijn camera moet meenemen, maar ze raadt het mij af omdat ze van plan is van ons te proberen binnen krijgen in de beroemde Sambodromo van Rio waar vanavond de school Beija-Flor hun generale repetitie houden. Zij waren kampioen van het Carnaval in Rio in 2007 en 2008.
Nadat ik nog 2 keer gebeld heb naar de kleene (één keer om nog eens de weg te vragen naar die trap en - nadat de taxichauffeur met veel aarzeling de juiste straat inreed - ook nog een keer toen ik uitgestapt was) hebben we de bus genomen naar de sambodromo. Daar aangekomen hebben we eerst een kip op een stokje en een hotdog gegeten en daarna haalde de kleene direct haar beste Portugees boven om te vragen aan de security of we binnenmochten. En inderdaad, die gast duidde onmiddellijk iemand aan om ons de sambodromo binnen te loodsen. Daar hebben we drie kwartier genoten van de stoet van Beija-Flor en daarna hebben we de bus terug genomen naar Lapa. Na nog een paar glaasjes wijn gedronken te hebben in de plaatselijke snookertent, heb ik bij de Arcos da Lapa een taxi genomen naar het hotel.

Maandag 16 februari 2009:
Maandag had ik een toeristisch programma: bezoek aan de Suikerbroodberg en aan het centrum van Rio. Nadat dit afgewerkt was, vroeg onze gids ons tijdens het eten in de Confeitaria Colombo wat we in de namiddag wilden doen. Rap ne keer gebeld naar de kleene om te weten wat haar plannen waren, maar omdat ze nog wat werk had, hebben we gevraagd dat de gids ons afzette aan Ipanema, wat ons de mogelijkheid gaf om van daar terug te wandelen naar het hotel.
Rond 16u30 belde de kleene dat ik best een taxi naar Lapa nam. Eenmaal daar aangekomen, zijn we samen iets gaan eten in Cinelandia. De kleene zei dat ik daar Feijoada moest eten. Daarna heb ik een taxi terug naar het hotel genomen.

Dinsdag 17 februari 2009:
Dinsdag hadden we om 8u30 afgesproken aan mijn hotel, waar we een taxi namen naar de Cristo Redentor op de Corcovado. Na een discussie met de taxichauffeur en 2 uren in de file, hebben we de taxichauffeur 30 Reais in zijn handen gedraaid en zijn we uitgestapt. Na een beetje Peking Express gespeeld te hebben om te proberen door de tunnel te geraken (die verboden was voor voetgangers), hebben we een andere taxi genomen naar Lapa. Daar aangekomen heeft de kleene mij getoond waar ze werkt voor CEDECA, en nadat haar collega Vera mij gewaarschuwd had dat ik mijn camera onmiddellijk opnieuw moest wegsteken nadat ik mijn foto genomen had, want dat zij vorige week haar gsm uit haar handen gesnukt was, heeft ze ons vriendelijk uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in de kantoren van CEDECA. Daar heb ik ook kennis kunnen maken met Pablo en Rhaine. Daarna heeft de kleene mij meegenomen naar een kilorestaurant in de buurt waar ze elke dinsdag gefrituurde garnalen hebben. Toen we daar 5 minuten zaten, kwamen ook Vera, Pablo en Pedro daar eten.
Na het eten wilden we de Bondinho naar Santa Teresa nemen, maar toen we daar aankwamen bleek hij voor onbepaalde duur defect te zijn. Omdat in Brazilië niets verloopt zoals gepland, hebben we onmiddellijk beslist van te voet naar het Parque das Ruinas te gaan. Daar aangekomen hebben we eerst een pintje gedronken, daarna een blik op de omgeving geworpen vanop het uitkijkpunt en daarna een hemelse brownie met ijs en koffie ("com canela") gegeten (ik toch).

Na deze rustpauze zijn we de trap opnieuw afgedaald en hebben we de bus genomen naar São Cristóvão, waar we fruit gekocht hebben in de Horti Fruti, dat we daarna zijn gaan afgeven aan de kinderen op het project. Daarna hebben we door het park van São Cristóvão gewandeld (waar we nog een pintje gedronken hebben) naar het metrostation, om daar de metro te nemen naar Uruguaiana. Daar aangekomen hebben we een wandelingetje gemaakt door het marktje, zeesletsen gekocht voor de kleene en een crèmeke voor oes alletwee. Daarna zijn we teruggegaan naar het station van de Bondinho, waar er al een hele rij mensen zat te wachten tot hij het station binnenreed. Tegen dat wij aan de toegang tot het perron waren, zat het trammetje al vol en hingen de zijkanten al vol met Brazilianen. We namen snel een foto en waren van plan van de volgende te nemen tot de kleene hoorde dat de volgende tram maar om 20u, anderhalf uur later, zou komen. Daarop zei ze onmiddellijk: zo lang kunnen we hier niet staan wachten en bovendien zal het dan donker zijn en dan is het hier niet veilig! Ze betaalde direct voor twee. Dus had groten broerie niet veel keuze en moest hij rap zijn camera in zijn rugzak steken en zijn rugzak stevig vastmaken om daarna samen met zijn zus aan de zijkant van de Bondinho te gaan hangen. De Bondinho rijdt eerst over de Arcos da Lapa (om een indruk te krijgen van hoe hoog die is: zie link hierboven) om daarna over een slingerende kasseiweg naar Santa Teresa te rijden. Omdat de kleene zich vergist had van bocht, hebben we daar nog een stuk moeten klimmen en toen we bovenkwamen, zijn we begonnen met een pintje te drinken. Toen dat pintje uit was hebben we een kijkje genomen in de artisanale winkeltjes in de buurt waar de kleene een Bahiaantje gekocht heeft. Daarna zijn we terug gegaan naar het restaurant waar we een pintje gedronken hebben omdat ik persé Carne de Sol wou eten. De kleene heeft daar een salade met geitenkaas gegeten en daarna zijn we te voet teruggegaan naar het Solrisahuis waar we nog een koel pintje gedronken hebben en gezwommen hebben tot het tijd was om een taxi terug te nemen naar het hotel.

Bedankt kleene voor de goeie ontvangst in Rio en de (te) korte maar hoogst efficiënte manier waarop je mij een andere kijk gegeven hebt op Rio! Dit geldt trouwens ook voor Jorge en al uw medebewoners in het Solrisahuis en voor uw collega's die ik op deze korte tijd heb mogen ontmoeten bij CEDECA en AMAR.

Doe ze daar allemaal de groeten!
Groetjes,
Groten Broerie

Bedankt broerie voor het leuke (en uitgebreide) verhaal van je dagen in Rio! Ter verduidelijking voor mijn trouwe lezers: elke keer dat "we" een pintje dronken, was dat vooral broerie, aangezien iedereen weet dat ik geen bier drink :o). Ik raad het Guaravita-drinken sterk aan (het heerlijkste frisdrankje van het land).
Vooral heel jammer dat er geen Youtube-filmpje is van broerie die aan de Bondinho hing en zich dun moest maken, dat was pas lachen! Ik vond het in ieder geval een heel leuk (ook al was het kort) bezoek. Zoals het hoort bij echte Bourgondiërs, zijn we er toch in geslaagd om in 2 dagen alle Braziliaanse specialiteiten te proeven. Je hebt de groetjes terug van iedereen die je hier ontmoet hebt!

Omdat broerie in een hotel in Copacabana verbleef, wordt het toch eens tijd om ook die oude hit van Barry Manilow (wie hem nog kent uit Ally McBeal lacht zich een kriek) aan bod te laten komen ...